เคียงใจใต้บัลลังก์

เว่ยฉือซู่ต้องปวดเศียรกับอนุชาที่ถูกส่งมอบมาให้เสด็จแม่ของเขาเลี้ยงดูยิ่งนัก แต่ถึงกระนั้นเขาก็จะไม่ยอมให้ใครรังแกเว่ยฉือช่าน เพราะการรังแกเว่ยฉือช่านคือความสำราญที่เขาครอบครองได้แต่เพียงผู้เดียว ทว่ากลับกลายเป็น...เว่ยฉือช่านคิดว่าเขาดีต่อตนเองนักจึงทำตัวติดเขาดังเงาตามตัว ทำให้เขาเริ่มคุ้นชินกับการมีเจ้านี่อยู่เคียงใกล้...
หลังจากเดินทางไปแก้ปัญหาอุทกภัยที่ต่างเมืองหลายปี เขาเห็นเว่ยฉือช่านเดินทางมารับตนกลับยังเมืองหลวงก็รู้สึกปรีดียิ่งราวกับได้พบพานคนรัก แต่เมื่อได้ยินว่าเว่ยฉือช่านกับสตรีซึ่งรู้จักกันมาแต่วัยเยาว์จะเสกสมรสกัน หัวใจของเขากลับขมขื่นทุกข์ระทมหนักหนา เขามิอาจอดรนทนไหวจึงอาศัยยามเมามาย...จุมพิตอนุชา!
สวรรค์! เหตุใดเขาจึงหวั่นไหวกับน้องชายเช่นนี้ ความสัมพันธ์เยี่ยงนี้จะเป็นไปได้อย่างไร ดูท่าคงทำได้แต่เพียงรักษาระยะห่าง ทว่าเจ้าโง่นี่มิได้เข้าใจความขมขื่นของเขาแม้แต่น้อย กลับบุกเข้ามายังจวนของเขาในคืนก่อนออกศึกเพื่อ ‘พลีตน’ แก่เขา!